Обзор мероприятий., Обзор мероприятий, проведенных Лидской районной библиотекой и филиалам Опции

[Admin]

Хатынь – суровая народная память…

“Пламя Хатыни обжигает сердца и сегодня” – литературный реквием ко Дню памяти жертв Хатынской трагедии прошёл в филиале “Лидская городская детская библиотека” для учеников 5 “А” класса ГУО “Средняя школа № 4 г. Лиды”.
Хатынь – это суровая народная память, это боль и безмерная людская скорбь… Ребятам рассказали, о Хатыни – сожжённой белорусской деревне, которая стала историко- мемориальном комплексом, символом памяти о сожжённых в годы войны деревнях, о людях, чьи сердца сгорели в огне.

[Admin]

«Хатынь. Наша история. Наша память»

В 2023 году Беларусь вспоминает печальную и знаковую дату – 80 лет со дня трагедии деревни Хатынь. Сколько бы лет ни прошло со дня трагедии Хатыни, для белорусского народа память о ней всегда будет священна. Пламя Вечного огня обжигает наши сердца, напоминая о том, что нужно беречь мир и покой на родной земле.
Сотрудники филиала «Лидская городская библиотека № 6 им. В. Тавлая» организовали для своих посетителей выставку-напоминание «Хатынь. Наша история. Наша память». Читатели делились в этот день своими воспоминаниями о посещении мемориального комплекса «Хатынь», который был открыт в 1969 году в память обо всех погибших белорусах на месте бывшей деревни.

[Admin]

«Гудят колокола Хатыни»

22 марта ко Дню памяти жертв Хатынской трагедии в филиале «Лидская городская библиотека № 4» состоялся час памяти «Гудят колокола Хатыни». Библиотекарь рассказал учащимся историю возникновения деревни Хатынь и о той ужасной трагедии, которая постигла жителей деревни. Школьники поделились своими впечатлениями о посещении мемориального комплекса «Хатынь». Также была представлена выставка книг белорусских писателей о Хатыни.

[Admin]

“ХАТЫНЬ – НАША ПАМЯЦЬ І БОЛЬ”

У філіяле “Лідская гарадская бібліятэка № 3” прайшла гадзіна памяці “Хатынь – наша памяць і боль”. Падчас размовы закранулі падзеі таго часу, якія адбываліся 22 сакавіка 1943 года ў вёсцы Хатынь. Дзеці даведаліся, што былі спалены і знішчаны разам з мірнымі жыхарамі шмат вёсак Беларусі падчас Вялікай Айчыннай вайны, здейснілі віртуальную экскурсію ў мемарыяльны комплекс “Хатынь”, а таксама пачулі аб ваенных падзеях, якія адбываліся на тэрыторыі Лідскага раёна ў вёсцы Леснікі. У завяршэнне мерапрыемства дзеці абмяняліся ўражаннямі аб пачутым.

[Admin]

Урок “Сімвал вечнай памяці – Хатынь”

У лёсе кожнага народа ёсць трагічныя старонкі гісторыі, якія нават бязлітасны час не можа сцерці. У памяці беларусаў назаўседы застанецца трагедыя вёскі Хатынь. Да дня Хатынскай трагедыі ў філіяле “Лідская гарадская бібліятэка №2” прайшоў урок “Сімвал вечнай памяці – Хатынь”. Эпіграфам да мерапрыемства сталі словы выжыўшага чалавека Іосіфа Камінскага “…хто на зямлі жыве, каб не бачылі і не чулі гора такога…”. Гаворка ішла пра ахвяры трагедыі, тысячы іншых зверстваў, якія ўчынілі акупанты. Даведаліся прысутныя пра спаленыя вескі: Ляда, Прылепы, Пагарэльцы Смалявіцкага раёна, пра тое, як дзейнічалі партызаны ў барацьбе з ворагам, як жылі людзі на акупіраванай тэрыторыі. Паказалі мемарыял, старую вуліцу, пачыталі спісы сем’яў, палічылі ўзрост спаленых дзяцей.

[Admin]

Урок смутку “Сердце, слушай колокола, помни всё и не забудь!”

Вясна – гэта блакітнае неба над галавой, воблакі, якія падганяе лёгкі ветрык, першыя нясмелыя сонечныя промні, радасныя дзіцячыя галасы, усё дыхае свежасцю і маладосцю. Але так было не заўсёды… 80 гадоў таму адбылася страшная трагедыя ў вёсцы Хатынь, дзе жывымі былі спалены 149 чалавек, сярод якіх – 75 дзяцей. Гэтай трагічнай падзеі 22 сакавіка быў прысвечаны ўрок смутку “Сердце, слушай колокола, помни всё и не забудь!”, арганізаваны супрацоўнікам філіяла “Лідская гарадская бібліятэка №1”, які ладзіўся ў сацыяльным цэнтры для інвалідаў дзённага прабывання г.Ліды. Вядучая адзначыла, што да вайны Хатынь была звычайнай беларускай вёскай. Але цяпер тут больш ніколі не будзе пахнуць сырадоем і духмяным хлебам, ніколі раніцай не заспяваюць тут пеўні, і ніхто ніколі не пачуе тут дзіцячых галасоў і вясёлых песень, бо час для гэтай вёскі спыніўся вясеннім днём 22 сакавіка 1943 года. Сёння ў Хатыні можна толькі пачуць, як звіняць званы. Чаго яны звіняць? Пра што хочуць нам расказаць? Моўчкі, затаіўшы дыханне, рабяты глядзелі відэакліп “Колокола Хатыни”. Безумоўна, усе прысутныя разумелі, што відэа сучаснае, аднак сціскалася сэрца ад таго, што паказаная трагедыя адбылася на самай справе. Пекла на зямлі! Безумоўна, урок смутку знайшоў водгук у сэрцы кожнага ўдзельніка клуба “Сябрына” і кожны з іх будзе памятаць пра жудасныя дні вайны, каб цаніць імгненне шчаслівага і мірнага жыцця.

[Admin]

“У СЭРЦЫ ЗВОНАМ АДДАЕЦЦА!”

22 сакавіка бібліятэкар філіяла “Інтэграваная бібліятэка агр. Дворышча” ладзіў урок памяці “У сэрцы звонам аддаецца”. Спачатку дзецям прапанавалі падзяліцца сваімі марамі. Безумоўна, яны разумеюць, што выкананне іх мары залежыць ад розных абставін, але галоўнае – гэта мір. Бібліятэкар паведаміў пра ўспаміны вядомых беларускіх пісьменнікаў, якія ў час Вялікай Айчыннай вайны былі дзецьмі. Гэтыя ўспаміны ўключаны ў зборнік “Я помню ўсё…”. Так прысутныя падышлі да журботнага дня – 22 сакавіка 1943 г., калі была знішчана вёска Хатынь. Пад час размовы дзве дзяўчынкі атрымалі заданне намаляваць свае адчуванні ад той падзеі. Яны карысталіся чорным і чырвоным колерамі, як знак журботы і страха. Урок закончыўся хвілінай маўчання, як дань памяці па загінуўшым.