Проект "История Лиды в датах" Опции

[Admin]

Жнівень

55 год (1961, красавік) - з часу адкрыцця пры гарадскім Доме культуры народнага ансамбля песні і танца “Лідчанка” пад кіраўніцтвам Васіля Аламахі.
Змянілася не адно пакаленне ўдзельнікаў ансамбля, якія выконваюць беларускія народныя песні і танцы. Змяніліся і яго паклоннікі. Але і сёння “Лідчанка”, як і шмат гадоў таму, захоўвае вернасць беларускай песне, беларускай культуры, мае мноства сваіх прыхільнікаў.
Першае выступленне ансамбля адбылося ў жніўні 1961 года. Шмат гадоў аддалі ансамблю “Лідчанка” Яніна Карэва, Лора Васільева, Нэлі Зяньковіч, Пётр Тума, Ганна Гайдукевіч, Галіна Чэрнік, Антаніна Голубева, Марыя Цімахоўская, Марыя Гарэлік, Уладзімір Некрашэвіч.
Калектыў актыўна прымае ўдзел у раённых, абласных і рэспубліканскіх фестывалях, конкурсах і іншых мерапрыемствах.

Цішко, В.В. Лідскі народны ансамбль песні і танца “Лідчанка” / В.В. Цішко //
// Культура Беларусі : энцыклапедыя : Т. 5 / рэдкал.: Т.У. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. - Мінск, 2011. - С. 88.

16 – 130 год з дня нараджэння Яманта Браніслава Казіміравіча (1886 – 1957), беларускага і польскага мастака, мастацкага педагога.
Браніслаў Ямант нарадзіўся на Гродзеншчыне непадалёку ад Ліды, у вялікім сяле Дакудава, цэнтры воласці Лідскага павета былой Віленскай губерніі (сучасны Лідскі р-н, Гродзенскай вобл.). Творчая спадчына мастака вельмі багатая: толькі ў зборах Нацыянальнага музея ў Варшаве захоўваецца 415 яго прац. Дамінуючым жанрам творчасці мастака з’яўляецца пейзаж. Шырока адлюстроўваючы ў сваёй творчасці сціплую прывабнасць мясцовых краявідаў, паказваючы архітэктурныя адметнасці, штодзённа бачаныя віленскія брукаванкі, падворкі, камяніцы, аўтар сцвярджаў іх непаўторнасць, гістарычную значнасць, эстэтычную каштоўнасць.

Загiдулiна, М. Жанр пейзажа ў творчасці Браніслава Яманта -- мастака з Лідчыны / М. Загідуліна // Лiда i Лiдчына: да 685-годдзя з дня заснавання горада: матэрыялы рэсп. навук.-практ. канф; Ліда, 3 кастр. 2008 г. / гал. рэд. А. Худык. - Ліда, 2009. - C.196 – 199.

[Admin]

Ліпень

50 год таму (1966, ліпень) адбылося адкрыццё Кургана Бессмяротнасці.
Насыпаны ў гонар вялікага подзвігу савецкага народа ў вайне супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў 1941 – 1945 гг. Закладка Кургана Бессмяроцця пачалася 9 мая 1966 г. і працягвалася да 8 ліпеня 1966 года. У гэты ж дзень адбылося адкрыццё кургана. 9 мая 1967 года каля Кургана была пахавана урна з прахам Невядомага салдата, парэшткі якога былі знойдзены каля вёскі Чэхаўцы. У гэтым жа годзе вакол Кургана быў пасаджаны парк. У 1973 годзе па праекту групы мінскіх архітэктараў пад кіраўніцствам Ю.М. Трахтэнберга курган быў дапоўнены пілонамі.
Сліўкін, В. Помнікі, звязаныя з падзеямі 2-й Сусветнай вайны на тэрыторыі г.Ліды і Лідскага раёна / В. Сліўкін, А.Каладзяжная; фота Р.Жалезнага [і інш.] // Лідскі Летапісец. – 2005. - № 1 – 2. – С. 32.
3 - 140 год з дня нараджэння Цёткі (Пашкевіч Алаізы Сцяпанаўны), беларускай паэткі, грамадска-культурнай дзяячкі, асветніцы, артысткі тэатра, педагога, выдаўца. Нарадзілася ў 1876 годзе, у маёнтку Пясчына Шчучынскага раёна, былога Лідскага павету.
Цётка першая з жанчын пачала шлях беларускай інтэлігенцыі да вяршынь еўрапейскай навукі і цывілізацыі. Аднак ніколі не забывала пра бацькоўскі кут, родную мову, свой народ. Нават смерць яе сімвалічная: сястра міласэрнасці Пашкевіч-Кайрыс згасла падчас эпідэміі тыфу ў Старым Двары, калі змагалася за жыцці людскія…
“Развівайце ў сабе любоў да чалавека, - і для вас заўсёды будзе дораг родны край і народ… Развівайце любоў да народа – і сэрца ваша ў сталыя гады будзе адклікацца гарачым пратэстам на кожную крыўду. Будучыня дзержыцца на вас, моладзі, будучых грамадзянах сваёй старонкі”, - з такімі словамі звярталася Цётка да маладога пакалення на пачатку ХХ ст. А як актуальна гучаць яны сёння, у трэцім тысячагоддзі.
Махнач, К. “У Панямонскім небе Цётчынай зорцы не згаснуць” : Імя Цёткі ў памяці шчучынцаў / К. Махнач // Народная асвета. – 2007. - № 1, № 2. – С. 82 – 86; С. 85 – 88.
7 – 65 год з дня нараджэння Гушчынскага Івана Сцяпанавіча (1951 г., в. Парэчча Лідскага раёна), вядомага на Лідчыне паэта, аўтара зборніка вершаў “Ідзі і вяртайся” (2010 г.).
У сваёй творчасці Іван Гушчынскі ідзе ад жыцця да паэзіі, а да жыцця праз паэзію. Тэмы для сваіх вершаў ён не высмоктвае з пальца, а шукае іх у роднай вёсцы, на прасторах дарагіх яго сэрцу палеткаў, на дарогах Лідчыны і вуліцах горада, у асяроддзі сяброў і людзей знаёмых і незнаёмых, ва ўсмешках дзяўчат, мігценні зорак і г. д.
Васько, У. Ад жыцця да паэзіі / У.Васько // Ідзі і вяртайся : вершы / Іван Гушчынскі. – Ліда, 2010. – С. 5 – 7.

[Admin]

Чэрвень

6 - 60 год з дня нараджэння Вінніка Леаніда Макаравіча (1956г., Ліда – 2006), вядомага на Лідчыне паэта і краязнаўца.
Аўтар зборнікаў вершаў “Под погасшими звёздами”(1996), “Мелодии печального дождя”(1997), “Ностальгия” (1999), “Откровение”(2000, у саюзніцстве з Л. Пырскім), беларускамоўнага даведніка культурнага жыцця Лідчыны напрыканцы ХХ стагоддзя “Зоркі лідскіх небасхілаў”(2001) і рускамоўнай краязнаўча-біяграфічнай кнігі”Время і судьбы”(2004, у саюзніцстве з М.Мельнікам).
Вершам Л.Вінніка ўласцівы глыбокі лірызм і меладычнасць, таму многія з іх пакладзены на музыку. Песня “Горад мой”(словы Л.Вінніка, муз. В. Пыпеця) з’яўляецца як бы неафіцыйным гімнам горада Ліды. Яна гучала на “Славянскім базары” ў Віцебску. Доўгі час ёю пачыналіся перадачы Лідскага радыё.
Мельнік, М. 50 гадоў сваіх не прычакаў / М.Мельнік // Лідскі Летаісец. – 2006. - № 2. – С. 14.
11 – 65 год з дня нараджэння Бугасава Сяргея Іванавіча (1951 г., г. Енакіеў Данецкай вобл.), педагога, беларускага кампазітара, выкладчыка Лідскага музычнага каледжа.
Аўтар харавых зборнікаў “Сонца на Купалу”, “Душе моя…” і “Христославы”. Творы майстра шырока вядомыя і выкарыстоўваюцца ў канцэртах розных харавых калектываў Беларусі. Па праву лічыцца гонарам нашага краю. Яго імя высечана на каменным знаку “Гордасць Лідчыны”, які ўсталяваны ў цэнтры нашага горада.
Калчанава, С. Музычнае мастацства / С. Калчанава // Культура Гродзеншчыны: Факты. Падзеі. Асобы / уклад. Л.В.Мальцава.- Мінск, 2014. – С. 182 – 183.

23 – 50 год з дня нараджэння Пешахонава Ігара (1966 г., г.Віцебск), фотамастака, краязнаўца.
Аўтар фотаальбомаў “Ліда”(2005), “Навагрудак”(2006, 2008), “Краявіды Лідчыны”(2007), “Слонім”(2008), “Лідскі край”(2010). Яго творчасць раскрывае і паглыбляе тэму гістарычнай памяці, той неацэннай спадчыны, што перадаецца з пакалення ў пакаленне і кожны раз нанова пераасэнсоўваецца нашчадкамі.
Майская, К. Летапіс горада праз майстэрства фотамастака // Лідская газета. – 2007. – 29 верасня. – С.1.

[Admin]

Май

640 год таму (1376) тры манахі-францысканцы прынеслі ў Ліду выяву Божай Маці з Візненскага парафіяльнага касцёла.
Абраз Маці Божай Ружанцовай, які знаходзіцца ў Фарным касцёле – найстарэйшы каталіцкі абраз на Беларусі, сведка хрышчэння Літвы Ягайлам, магчыма, гэтай іконай ахрышчана Лідчына. За шэсць стагоддзяў па Лідчыне прайшло нямала войнаў і пажараў, але абраз Маці Божай застаўся некрануты. Цяпер ён у выдатным стане. З даўніх часоў лічыцца, ўто абраз мае цудадзейную сілу, таму да яго не спыняецца паток людзей з просьбамі аб збаўленні ад хвароб, фізічных і духоўных, аказанні дапамогі ў складаных жыццёвых сітуацыях.
Самы старажытны абраз // Кніга рэкордаў Лідчыны / Лілія Лапшына [і інш.] . - Ліда, 2013. - С. 9.
15 – 100 год з дня нараджэння Тарас Ніны (1916г., в. Заполле Навагрудскага раёна – 2006 г.), беларускай паэткі. У 1938 -1945 гг. жыла ў Лідзе, працавала літсупрацоўнікам у рэдакцыі лідскай раённай газеты “Уперад”, выбіралася дэпутатам гарадскога Савета.
Старэйшая беларуская паэтэса Ніна Тарас належыць да нядаўна яшчэ даволі прадстаўнічай у беларускай літаратуры кагорты заходнебеларускіх паэтаў. Упершыню атрымала сталую працу ў рэдакцыі лідскай раённай газеты “Уперад”. Паэтычных кніг у Н.Тарас не шмат – “Кветка шчасця”, (1958), “Пад белым яварам” (1966), “Праз вятры-завеі” (1986) і іншыя. Паэзія Ніны Тарас аўтабіяграфічная ў самым лепшым сэнсе гэтага слова, сапраўдны летапіс жыцця жаночай душы. Прыцягальная сваім прачулым лірызмам, шчодрая на глыбокія чалавечыя пачуцці.
Андруковіч, А. “У кожнай песні доля свая…” : лёс і паэзія Н.Тарас / А.Андруковіч // Роднае слова. – 2001. - № 5. – С. 18 – 24.

28 – 180 год з дня нараджэння Карловіча Яна Аляксандравіча (1836 – 1903), лінгвіста, этнографа, фалькларыста, музыказнаўца. У 1881 -82 гг. жыў і працаваў на Беларусі ў маёнтках Подзітва (Лідскі павет).
Аўтар тэарэтычных прац “Найноўшыя даследаванні паданняў і іх зборы”(1883), “Сістэматыка песень польскага народа” (1889 -95), якія зрабілі моцны ўплыў на дзейнасць многіх фалькларыстаў. У кнізе “Народныя паданні і казкі, сабраныя ў Літве”(т.1-2, 1887-88) змясціў у перакладзе на польскую мову больш за 80 бел. легенд, паданняў і казак, якія запісаў у Свянцянскім, Лідскім і Навагрудскім паветах.
Карловіч Ян Александр // Беларускі фальклор: Энцыклапедыя: У 2т. Т.1: Акапэла-Куцця / рэдкал. Г.П.Пашкоў [і інш.]. - Мінск, 2005. - C. 660 – 661.

[Admin]

Красавік

450 год таму (1566) уведзены ў дзеянне другі статут Вялікага княства Літоўскага – збор законаў феадальнага права. Галоўная асаблівасць – раўнапраў’е ўсіх перад судом. Тады ж кароль Жыгімонт Аўгуст дазволіў праводзіць пасяджэнні земскага суда ў адной з вежаў Лідскага замка.

3 – 70 год з дня нараджэння Смольскага Рычарда Баляслававіча (1946г., г. Ліда), беларускага тэатразнаўца, доктара мастацствазнаўца, педагога.
У сааўтарстве з Ю. Сохарам напісаны п’есы – “Разбег” (1974), “Выкупленне” (1975), “Мы яшчэ пажывём...” (1980) і інш., - якія ставіліся на прафесійных і аматарскіх сцэнах, у беларускім радыётэатры. Ён – аўтар сцэнарыяў дакументальных фільмаў “Марыя”, “Уладзіслаў Галубок”, “Жыццё кліча” і інш.
Працы вучонага тэатразнаўцы пастаянна адзначаліся прэміямі і дзяржаўнымі ўзнагародамі, у т. л. Прэміяй Міністэрства культуры і канфедэрацыі творчых саюзаў (1997) і Спецыяльнай прэміяй Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (1999 г.) у намінацыі “Мастацтвазнаўства і крытыка”.
Рычард Смольскі (нар. у 1946 г. [Ліда]) // Хрэстаматыя па гісторыі беларускага тэатра і драматургіі. ХХ - пачатак ХХІ стагоддзя. - Мінск, 2005. - Т. 4. - C. 332

30 – 60 год з дня нараджэння Багдановіч Ірыны Эрнстаўны (1956 г., г. Ліда), беларускай паэткі, літаратуразнаўца, педагога.
Скончыла гісторыка-філалагічны факультэт Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта (1978) і аспірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Я. Купалы АН Беларусі (1983). 3 1983 працуе ў Інстытуце літаратуры АН Беларусі.
Друкуецца з 1973. Аўтар кніг вершаў «Чаравікі маленства» (1983), «Фрэскі» (1989), «Вялікдзень» (1993), «Сармацкі альбом» (2004), «Прыватныя рымляне» (2006), манаграфій «Янка Купала і рамантызм» (1989), «Авангард і традыцыя: беларуская паэзія на хвалі нацыянальнага адраджэння» (2001). Укладальнік зборнікаў «Казімір Сваяк. Выбраныя творы» (2010) і «Вінцук Адважны. Выбраныя творы» (2011). Перакладае з польскай мовы.
У яе зборніках вершаў паэтычны роздум пра родны край, яго гісторыю і культуру, няпростыя клопаты і турботы сучаснікаў.
Багдановіч Ірына / А. Пяткевіч // Пяткевіч, А. Людзі культуры з Гродзеншчыны. – Гродна, 2000. – С. 20

[Admin]

Сакавік

450 год часу ўтварэння (1566) Лідскага павета.
Папярэднікам Лідскага павета было Лідскае намесніцтва, вядомае з 1382 года. Пасля адміністрацыйнай рэформы 1565 – 66 гадоў да Лідскага намесніцтва далучаны суседнія Васілішскае і Эйшышкае намесніцтвы ( са складу Трокскага ваяводства), а іх агульная тэрыторыя ўтварыла ўласна Лідскі павет з фіксаванымі межамі.
Насевіч, В.Л. Лідскі павет / В.Л. Насевіч // Беларуская энцыклапедыя ў 18 т. / гал. рэд. Г.П.Пашкоў [і інш.]. - Мінск, 1998. – Т. 9. – С. 251 – 252
505 год таму (1511) в. Малое Мажэйкава ўпершыню ўпамінаецца ў пісьмовых крыніцах.
Упершыню згадваецца ў 1511 як маёнтак у Жалудоцкай воласці Трокскага ваяводства, падараваны вялікім князем ВКЛ Жыгімонтам І Старым віленскаму падканюшнаму Шымку Мацкевічу.
Дулеба, Г.І Малое Мажэйкава / Г.І.Дулеба // Беларуская энцыклапедыя ў 18 т. / гал. рэд. Г.П.Пашкоў [і інш.]. - Мінск, 1998. – Т. 10. – С. 36


11 – 105 год з дня нараджэння Мігдала Аркадзя Бенядзіктавіча (Бяйнусавіча) (1911г., Ліда – 1991г.), расійскага фізіка-тэарэтыка, гісторыка, педагога, заснавальніка новых кірункаў у ядзернай фізіцы і фізіцы металаў, член-карэспандэнта АН СССР (1953), акадэміка АН СССР (1966).
Аркадзь Мігдал развіў тэорыю дыпольнага і квадрупольнага выпраменьванняў ядраў, тэорыю іанізацыі атамаў пры ядзерных рэакцыях. Распрацаваў тэорыю шырокіх ліўняў. Разгледзеў уплыў шматкратнага рассейвання на тармазное выпраменьванне і развіў метад рашэння квантавай задачы многіх цел. Акрамя таго, бліскучы навуковец-фізік развіў колькасную тэорыю ядра на аснове квантавай тэорыі поля, ужыў тэорыю звышправоднасці ў пытаннях будвы ядраў, вылічыў момант інэрцыі для розных ядраў, даследваў палярызацыю вакууму ў моцных магнітных палях. Канструяванне савецкага акваланга – таксама заслуга нашага земляка.
Тое, што зрабіў Аркадзь Мігдал для фізікі, годна Нобелеўскай прэміі – адкрыцці ў галіне атамнай і ядзернай фізікі, квантавай тэорыі, тэорыі металаў...
Акадэмік, фізік-тэарэтык // Кніга рэкордаў Лідчыны / Лілія Лапшына [і інш.] . - Ліда, 2013. - С. 4


30 – 60 год з дня нараджэння Лялько Хрысціны Аляксееўны (1956г., в.Хадзюкі Лідскага раёна), беларускай пісьменніцы, галоўнага рэдактара часопіса “Наша вера” з 1996 г.
У 90-я гады лёс падараваў Хрысціне дзве незабыўныя сустрэчы з Папам Янам Паўлам ІІ. Святы Айцец благаславіў яе на выданне каталіцкіх часопісаў “Наша вера” і “Ave Maria”. Лялько сабрала каля квартальніка “Наша вера” лепшыя творчыя сілы – святароў, пісьменнікаў, вучоных, даследчыкаў роднай культуры, гісторыі, літаратуры. Заснавала пры часопісе “Бібліятэку “Нашай веры” і стала яе рэдактарам.
Яна аўтар кніг прозы «Дарога пад гару», «Світанак над бярозамі» і кнігі паэзіі «На далонях любові». У яе апрацоўцы выйшаў зборнік народных казак «Хітрэй свету не будзеш». Пераклала на беларускую мову нарыс Уладзіслава Сыракомлі «Мінск», кнігі Папы Яна Паўла II «Пераступіць парог надзеі», «Дар і Таямніца», «Устаньце, хадзем!», «Памяць і самасвядомасць», энцыклікі «Fides et ratio», «Ecclesia de Eucharistia», Апостальскі ліст пра Ружанец «Rosarium Virginis Mariae», творы Яна Твардоўскага і іншыя тэалагічныя творы.
Хрысціна Лялько: [буклет] / склад. Т.С. Бальцэвіч; рэд. Т.І. Зенюкевіч. - Ліда, 2007. (Славутыя землякі)

[Admin]

Люты

530 гадоў таму назад Беліца (Лідскі раён) атрымала статус мястэчка.
У наступным годзе Беліца адзначыць 640 год. Беліца – самае старажытнае паселішча на Лідчыне. Вядома з 15 стагоддзя як вялікакняжацкае і прыватнае ўладанне. У 1431 – 1500 гадах у Беліце дзейнічаў касцёл. З 1486 года - мястэчка. Сярод дзяржаўцаў беліцкіх былі Ю.І.Іллініч і Ю.М.Радзівіл.
Беліца // Культура Беларусі: энцыклапедыя. Т.1 / рэдкал. Т.У. Бялова (гал.рэд.) [і інш.]. – Мінск, 2010. – С.647 - 648

260 гадоў таму назад адкрыта ў Лідзе калегія піяраў.
Стараста лідскі і падстолій літоўскі Ігнацій Сцыпіён дэль Кампа дабіўся ў 1756 годзе ад віленскага біскупа Міхала Зеньковіча дазволу адкрыць у Лідзе новы піярскі калегіум. Можна сцвярджаць, што менавіта дзякуючы піярам Ліда звыш 75 год заставалася значным рэгіянальным цэнтрам культуры і адукацыі. На жаль, праблемы з фінансаваннем і моцная канкурэнцыя не далі тутэйшаму калегіуму як след развіцца, але нават нягледзячы на гэта, ён здолеў унесці істотны ўклад у развіццё асветніцкай справы на Грдзеншчыне – сярод яго найбольш вядомых выхаванцаў былі: прафесар батанікі Віленскага універсітэта Станіслаў Юндзіл, пісьменнік Войцах Нарбут, аўтар 10-томнага “Польскага гербоўніка” Ян Баброўскі, прэзідэнт Таварыства навук і мастацтва пры Віленскім універсітэце (1804 -1808), капелан Віленскай гімназіі Францыск Гадлеўскі і інш.
Самусік, А.Ф. Лідскі піярскі калегіум / А.Ф.Самусік // Ліда і Лідчына: да 685-годдзя з дня заснавання горада: матэрыялы рэсп. навук.-практ. канф. (Ліда, 3 кастр. 2008г.) / рэдкал.: А.П.Худык (гал.рэд.) [і інш.]. – Ліда, 2009. – С. 40 - 43
14 – 75 год з дня нараджэння Валеха Зінаіды Васільеўны (1941г., в.Вангі, Лідскага раёна), беларускага гаспадарчага дзеяча, заслужанага работніка прамысловасці Беларусі.
З 1991 па 2002 гады Зінаіда Васільеўна працавала на швейнай фабрыцы “Камсамолка”, якая была пераўтворана ў ЗАА “Мілавіца”. Працавала на пасадзе дырэктара, генеральнага дырэктара, прэзідэнта і зноў гендырэктара аб’яднання. За дзесяцігоддзе прадпрыемства аснасцілі навейшым тэхналагічным абсталяванем, укаранілі сучасныя вытворчыя тэхналогіі, стаўка была зроблена на імпартную сыравіну і якасць, актыўна развівалася сетка фірменнага гандлю. Брэнд “Мілавіца” стаў прызнаным ва ўсім свеце, марка прадпрыемства прызнавалася лепшай у Германіі, Ізраілі, Чэхіі, Расіі.
З.В.Валеха ўзнагароджана Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР, ордэнам “Знак Пашаны”, у 1994 г. яна атрамала званне “Заслужаны работнік лёгкай прамысловасці Рэспублікі Беларусь”, у 2001 г. узнагароджана дыпломам “Человек дела”.
Валеха Зинаида Васильевна // Женщины Беларуси. - Минск, 2003. - C.49

20 – 90 год з дня нараджэння Лазоўскага Мікалая Фёдаравіча (1926 г., в. Лазяны Лідскага раёна – 2009, Ліда), самадзейнага мастака.
За свой век Мікалай Фёдаравіч напісаў вялізарную колькасць карцін. Яму былі аднолькава падуладныя графіка, акварэль, алей. Сваёй творчасцю ён нёс людзям дабрыню, веру, спагаду. Прымаў удзел ў рэстаўрацыі разбуранай Радзівонішскай царквы. Ім жа створана “Святое сямейства” – цэнтральны абраз касцёла па вул. Тухачэўскага ў Лідзе. Шмат карцін мастака вывезены на Украину, у Германию, Канаду, Злучаныя Штаты.
Лучко, А. Мікола Лазоўскі – мастак і паэт / Алена Лучко // Лідскі Летапісец. – 2011. - № 1. – С. 13
24 – 80 год з дня нараджэння Лабко Георгія Мікалаевіча (1936г., в Дакудава Лідскага раёна - 1997г.), беларускага вучонага-даследчыка ў галіне генетычнай папуляцыі пухлінных клетак, кандыдата медыцынскіх навук.
У 1963 – гадах вучыўся ў аспірантуры Інстытута генетыкі і цыталогіі АН БССР. У гэтай установе і застаўся працаваць, дзе вырас д малодшага да вядучага навуковага супрацоўніка. Тут падрахтаваў і докарскую дыссертацыю, якая, на жаль, засталася неабароненай.
Сліўкін, В.В. Лабко Георгій Мікалаевіч / В.В.Сліўкін // Памяць : Ліда. Лідскі раён : Гiст.-дак. хронiкі гарадоў і раёнаў Беларусі / рэдкал. В.Г. Баранаў і інш.; маст. Э.Э. Жакевіч. – Мінск, 2004. – C. 462